Μπάλφουρ, Άρθουρ Τζέιμς

(Arthur James Balfour, Γουίτιντζιμ, Δυτικό Λόθιαν, Σκοτία 1848 – Γουόκινγκ 1930). Άγγλος πολιτικός. Το 1874 προσχώρησε στο Συντηρητικό κόμμα και διετέλεσε μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων έως το 1911. Μετά τον διορισμό του ως υπουργού των Ιρλανδικών Υποθέσεων (1887) διακρίθηκε για τη σκληρότητα της καταστολής των εξεγέρσεων, αλλά και γιατί άνοιξε τον δρόμο προς τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Στη συνέχεια κατέλαβε πολλά κυβερνητικά αξιώματα έως το 1902, οπότε έγινε πρωθυπουργός. Τον ίδιο χρόνο εξέδωσε τον Education Act («Νόμο για την Εκπαίδευση») και δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε με τη Γαλλία την Entente cordiale («Εγκάρδια Συνεννόηση») που έγινε αργότερα ένας από τους άξονες της ευρωπαϊκής πολιτικής. Μεταξύ 1906 και 1911, μετά την εκλογική νίκη των Φιλελευθέρων, ο Μ. εγκατέλειψε την αρχηγία του κόμματός του και για ένα διάστημα αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή. Ξαναγύρισε στην πολιτική το 1915 ως Πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου στην κυβέρνηση Άσκουιθ κι έπειτα ως υπουργός Εξωτερικών με πρωθυπουργό τον Λόιντ Τζορτζ. Γνωστή είναι η «Δήλωσή» του με την οποία υποσχέθηκε στους Εβραίους «εθνική εστία» στην Παλαιστίνη. Αργότερα έλαβε μέρος μαζί με τον Λόιντ Τζορτζ, στις δραπραγματεύσεις ειρήνης με τη Γερμανία (1919)· ως πρόεδρος του ιδιαίτερου Συμβουλίου του Στέμματος το 1922 έλαβε μέρος στη Διάσκεψη της Ουάσινγκτον περί αφοπλισμού και με τον ίδιο τίτλο έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο το 1925 στις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στις συμφωνίες του Γουεστμίνστερ, από τις οποίες προήλθε η συγκρότηση της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Commonwealth).